کد مطلب:28588 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:110
از معاویة بن ابی سفیان به علی بن ابی طالب. امّا بعد؛ نامه ات را دریافتم. همانا فتنه ها را به درازا كشانده ای. و من می دانم آنچه تو را به این كار وا داشته، مرگ توست كه تو را از آن چاره ای نیست؛ هر چند از آن گریز جویی. پس بر گمگشتگی خویش بیفزای! دیرگاهی است كه اندیشه ات سَبُك گشته و آنچه را از آنِ تو نیست، برای خود می شماری و با آن كس كه از تو بهتر است، در می پیچی؛ لیكن فرجام [ نیك] از آنِ كسی جز توست. این بار گناهی كه بر دوش داری، نتیجه خطاهایی است كه تو را دربر گرفته اند. والسّلام![1].
2381. شرح نهج البلاغة - به نقل از ابو الحسن علی بن محمّد مدائنی -:آن گاه، معاویه به وی (علی علیه السلام) نوشت: